Gedachteloos had mijn klant de crackers naar binnen geschoven. De ene na de andere. Totdat ze op waren. De hele schaal. Terwijl ze niets geeft om crackers.
Haar moeder had ze voor haar neergezet, voordat ze uit eten zouden gaan. En nu zat ze bij mij in de coaching sessie en zei: ‘Ik moest die crackers eten. Het voelde niet als een vrije keuze. Ik baal er zó van!’
Het licht gaat aan
‘Wat had je anders kunnen doen?’ pols ik. ‘Gewoon een boterham nemen, ofzo', antwoordt ze, 'iets meer substantieels dan die crackers want ik had honger’. Ze had erom kunnen vragen, of zelfs eentje voor zichzelf in de keuken kunnen smeren. ‘Wat hield je dan tegen?’ Er valt een stilte. ‘Geen idee’. Ik kijk haar aan en wacht. Ineens gaat het licht aan: ‘ik denk dat ik mijn moeder niet wilde teleurstellen. Ik paste me aan haar wens, zoals ik altijd al als kind deed’.
Dwangmatig eten
Dat klopte. Maar als mijn klant geen dieetverleden had gehad, had ze het bij twee of drie crackers gehouden om haar moeder tegemoet te komen.
Mijn klant heeft dat dieetverleden wel.
Daarom weet ik dat ze eetdrang heeft ontwikkeld. Die eetdrang is aan de haal gegaan met de gedachte dat ze haar moeder moet gehoorzamen. Die presenteerde haar allerlei rampscenario’s en enge verhalen over wat er allemaal zou gebeuren als ze die crackers niet zou nemen. Dit maakte dat ze geen keuze meer voelde. Ze moest die crackers eten. Tot de laatste. Dat dwangmatige, dat is typisch iets van de eetdrang.
De eetdrang zit vol verhalen
Wat is de eetdrang? De eetdrang is een automatisch programma dat aangemaakt wordt door je brein als respons op het langdurig diëten. Zijn enige doel is om jou aan het eten te krijgen – veel eten – zodat je overleving gegarandeerd wordt.
De eetdrang is onwijs creatief en produceert heel veel verhalen om je ervan te overtuigen dat je moet eten. Je merkt er niets van, het proces verloopt onbewust. Jaren na je laatste dieet kan het zijn dat je er nog last van hebt ondanks dat het niet meer nodig is. Dan is het tijd om hem op te ruimen.
Bewustwording helpt je om voor jezelf te kiezen
'En wat was dan waar van al die verhalen van de eetdrang?' vraag ik benieuwd. ‘Nou niets', grinnikt mijn klant, ‘ik betwijfel dat mijn moeder me de deur had gewezen of dat ik hierdoor onze relatie volledig kapot had gemaakt’. Dus wat gaat ze een volgende keer doen? ‘Daar niet meer intrappen. Mijn eigen keuzes maken. Keuzes die mij helpen. Ik ben een zelfstandige vrouw van 52, ik beslis wel wat ik eet’.
Herkenbaar?
Betrap je jezelf er wel eens op dat je dingen dwangmatig eet terwijl je die niet eens lust?
