Een croissant. Lekker knapperig aan de buitenkant en smeuïg aan de binnenkant. Zoals het hoort. Zoals ze het in Frankrijk doen. Dáár had ik zin in.
Nou ben ik wel kritisch over mijn croissants
Ik heb er heel wat gegeten in mijn leven, en ik herken direct kwaliteit.
Dat komt door mijn vader. Net als veel Belgen was hij een smulpaap. Hij hield van ambacht en authenticiteit, en at dan ook alleen maar croissants als hij ze in Frankrijk kon halen. Ik weet nog hoe ik me als klein meisje verheugde op de tripjes met hem naar bakkerij Dagnelie, net over de grens bij Valenciennes. We reden er één keer per maand naartoe, op zondag. Wat een feest was dat!
Die croissants, die zijn in mijn geheugen gegrift. Bij de geringste aanraking vielen allerlei laagjes bladerdeeg op mijn schoot. En iedere hap smaakte als fluweel op mijn tong. Heer-lijk!
Toen ik in Nederland kwam wonen, kon ik jarenlang geen echt lekkere croissants vinden. Gelukkig weet ik inmiddels waar ik ze kopen kan, en geniet ik in het weekend regelmatig van een écht goeie. Of meer.
De croissant aan de schandpaal
Laatst hadden we het toevallig over croissants in mijn Facebookgroep (waarin ik aandacht besteed aan dwangmatige eetbuien, je vindt hem hier). Een vrouw vertelde dat het stadsbestuur in haar woonplaats voorlichtingscampagne gestart is om obesitas tegen te gaan bij de jeugd. Die campagne bestond voornamelijk uit het duidelijk maken aan kinderen (vanaf de peuterklas!) dat eten in twee categorieën valt: goed/gezond of slecht/ongezond. En ook hoe belangrijk een goed BMI is.
Het maakte heel wat los bij deze vrouw want ze voert al 30 jaar een moeizame strijd met eten en haar lichaam. Vol afschuw vertelde ze over een folder die één van haar kinderen meegenomen had naar huis: daarop stond de foto van een croissant met op de achterkant de tekst: ‘hier ga je dood aan’.
Bangmakerij rondom eten wakkert eetproblemen aan
Ik kon me in deze vrouw verplaatsen. Als ik iets geleerd heb van mijn eigen eetprobleem en die van de vrouwen die ik coach, dan is het wel dat het ‘labelen’ van voedsel, en ook de bangmakerij rondom ‘ongezonde’ keuzes en dik worden, niet onschuldig zijn. Het levert enorm veel stress op, werkt het verstoord eten in de hand en kan zelfs een eetstoornis uitlokken. Bijvoorbeeld een eetbuistoornis zoals ik heb gehad, met afwisselende periodes van diëten en losgaan met eten. Waardoor je alleen maar aankomt. Dat wil je kinderen toch niet aandoen?
Croissants zijn niet het probleem
Inmiddels weet ik dat croissants of ‘ongezond’ eten in het algemeen niet het probleem is, maar de manier waar we tegen voedsel aan kijken. Wanneer je jezelf toestaat om alles te eten, ‘gezond’ of ‘ongezond’, dan wordt het deel van je brein dat zich bezighoudt met je overleving rustig. Het heeft immers toegang tot alle mogelijke voedingsmiddelen.
En vanuit die rust ben je dan beter in staat om van je hoofd in je lichaam af te dalen om te voelen hoe eten daadwerkelijk in je lichaam valt. Wat het ermee doet, en of het fijn is.
Krijg je energie van wat je eet, of zuigen bepaalde voedingsmiddelen de energie uit je weg? Voelt je maag licht of opgeblazen? Heb je maagzuur of pijntjes in je darmen? Hoe is je ontlasting? En word je blij van wat je eet?
Dáár moet je aandacht naartoe gaan, in plaats van het continu beoordelen van eten in je hoofd op basis van de regels van de voedselpolitie of de slankheidsayatollahs.
Zo ontdek je voor jezelf welk eetpatroon het beste voor je werkt, creëer je langzaamaan meer vertrouwen in je vermogen om eetkeuzes te maken die je dienen, en kom je op een gewicht dat bij jou past. Een gewicht waarbij je prima in het weekend kan genieten van de beste croissants van Nederland!
Vertel: van welke voedingsmiddelen weet je dat ze je goed doen en dat je er blij van wordt?
