Hèhè, wat heerlijk: je hebt eindelijk geen eetbuien meer. Het stiekem bunkeren ’s avonds, het constante getouwtrek in je hoofd, je volproppen als je allang volzit – het is voorbij.
Toch blijft er iets aan je knagen. Je had gehoopt dat je zou afvallen als die eetbuien eindelijk weg waren, maar je bent nog niet echt tevreden met je gewicht. Moet je dan weer een keer op dieet? Je merkt dat je brein alleen al door deze gedachte nerveus wordt. De eetdrang ligt op de loer, en het maakt je bang voor een terugval.
Dat wil je helemaal niet, terug bij af zijn, opnieuw verstrikt raken in de verzinsels van de eetdrang, opnieuw in de diëten-eetbuien cirkel gevangen worden. Nee! Je wil juist vooruitkomen op het pad naar vrijheid dat je bent ingeslagen. Je hebt alleen soms het gevoel dat je er het vertrouwen voor mist. Kon ik mijn gewicht maar accepteren zoals het is...