Ik hoor je al. 'Dan word ik moddervet'. 'Zo lukt het nooit om mijn eetbuien te stoppen'. 'Als ik niet meer zou letten op wat ik eet, dan gaat het helemaal mis'. 'Ben je gek of zo?' Zo dacht ik vroeger ook. En alle vrouwen die ik coach overigens. Ik kon me gewoon niet inbeelden dat het mij juist zou lukken om de regie over mijn eetgedrag terug te pakken door de controle los te laten.
Wat je tegenhoudt is angst
Angst om dat ene koekje te nemen terwijl je met jezelf hebt afgesproken om ervan af te blijven. Angst om – als je het alsnog eet – ervan te genieten, waardoor je er meer van wil. Angst om dan niet meer te kunnen stoppen en een eetbui te hebben. Angst dat het niet bij die ene eetbui blijft, met alle gevolgen van dien. De teleurstelling, het gevoel van falen, de buikpijn en de misselijkheid, het aankomen.
Diep in jou ken je al het antwoord
Want ooit heb je kunnen eten (óók lekkernijen) en ervan genieten. Zonder angst, en zonder dat je continu moest letten op wat je in je mond stopte, hoeveel calorieën het allemaal niet bevat, en of het wel binnen je 'perfecte eetplan' paste. En als je eerlijk met jezelf bent weet je nog dat het geen vreetpartij werd.
Geef jezelf de toestemming om alles te eten
Wanneer je tegen jezelf zegt dat je alles mag eten wat er is, word je vanzelf rustiger. Dat is een brein-ding.
Ik weet nog dat ik een avond alleen thuis kwam te zitten toen ik dat net door had, en bij het denken aan al het eten in de keukenkasten begon ik al nerveus te worden. Totdat ik mezelf vertelde: ik mag alles eten. Zodra ik dat zei, werd het rustiger. Alsof een last van mijn schouders viel. Er was geen verbod meer, dus kon ik ook geen misstap begaan.
Dan bedacht ik me: als ik alles mag eten, waar kies ik dan voor? Wat wil ik nu het allerliefste, en wat is het eten daarvan me waard?
Maak keuzes vanuit rust
Ik koos ervoor om alsnog iets te nemen, een mooi stuk oude kaas. Dáár had ik zin in. Ik ging het aan tafel eten, zonder afleiding. Als een cadeau aan mezelf. Het voelde onwennig. Maar het was goed, en lekker omdat ik het echt proefde, en niet naar binnen schrokte. Ik genoot van ieder kaasblokje, en toen ze op waren voelde ik me blij en voldaan. Ik kreeg dan ook geen eetbui later die avond. Ik was zo trots op mezelf!
Met toestemming van jezelf ben je beter in staat om keuzes te maken die jou helpen. Want jezelf toestemming geven om alles te eten betekent natuurlijk niet dat je daadwerkelijk alles naar binnen schuift. Ofwel: het is niet omdat het mag, dat het ook móet.
Zo kom je weer aan het stuur
Je kiest voor eten dat ervoor zorgt dat je je goed voelt – lichamelijk, maar ook mentaal en emotioneel. Soms neem je dat stuk oude kaas, en soms niet. Je luistert naar je behoeften en verlangens, en eet vanuit liefde voor jezelf en respect voor je lichaam. Zoals het altijd de bedoeling is geweest. Je ontdekt weer wat je voorkeuren zijn en wat je energie geeft.
Stoppen dan je eetbuien gelijk? Niet per se, want het kan zijn dat je door de jaren heen je brein getraind hebt om ze te hebben. Dan heb je aan het automatische programma te werken dat ze veroorzaakt. Maar ze worden al een stuk minder.
Wil je leren om de controle los te laten?
Kijk naar de komende periode en bedenk: hoe zou het zijn om jezelf de toestemming te geven om alles te eten, en jezelf dan af te vragen: oké, ik mag alles, en waar kies ik voor? Van welk eten geniet ik het meeste? Wat voelt goed? Experimenteer, ervaar en laat het mij weten in een reactie!
