Je propt het laatste amandelspeculaasje in je mond, en moffelt de verpakking weg onder in de prullenbak. De cola drink je direct uit de fles. Met grote slokken. Wacht, er liggen nog paprikachips achter in het keukenkastje. Met de chips en een sip gezicht kruip je op de bank.
Je eet veel, te veel. Je kan niet stoppen. Voordat je er erg in hebt is de zak leeg. De bovenste knoop van je broek moet los. Je baalt ervan. De zin om te snoepen overvalt je iedere keer.
Snoepen doet iedereen wel eens...
Je hebt een probleem als je merkt dat jíj niet meer de baas bent, maar het eten. En zo'n eetbui gebeurt niet af en toe, want dat kent iedereen, maar het gebeurt regelmatig. De hoeveelheden voedsel worden ook groter. Je schaamt je ervoor. De gedachten aan eten en afvallen nemen je in beslag. Je gewicht jojoot, of je wordt steeds zwaarder.
Die eetbuien die je hebt kunnen zomaar de eerste fase zijn van een eetbuistoornis. Je dient ze serieus te nemen.
Je droomt over een leven zonder eetbuien
Je wil niet meer tobben over je gewicht. Je wil niet meer bang zijn voor wéér een eetbui. Je wil geen smoezen meer verzinnen om je gedrag te verantwoorden.
Gewoon normaal eten zoals iedereen, dat is je grootste wens. Weg met die eetbuien!
Wat heb je al geprobeerd?
Je maakte afspraken met jezelf: ik snoep nu echt niet meer en ik ga twee keer per week naar de sportschool. En als dat niet lukt ben je strenger: je mag nog maar duizend calorieën per dag binnenkrijgen.
Wat jij niet weet is dat je eetbuien juist triggert als je te weinig eet. Dus ga je nóg een stapje verder en begin je aan een sapkuur om het definitief aan te pakken. Je valt twee kilo af. Maar dan overvallen de eetbuien je weer.
Moet je misschien in therapie?
Is het iets in je jeugd? Heb je een gebrek aan discipline? Heb je te veel stress? Er zijn veel therapieën die zeggen eetbuien aan te pakken. Ze analyseren je emoties en oude wonden. Je gaat bijvoorbeeld terug naar je kindertijd en je onderzoekt waarom je onzeker bent.
Mijn ervaring is dat je jezelf daardoor wel beter gaat begrijpen, maar dat je er niet blijvend mee van je eetbuien afkomt.
Wat als ik je zou zeggen dat graven in je emoties of verleden niet nodig is om je probleem op te lossen?
Je kan beter niets doen
Dat je af en toe zoveel eet komt door een signaal uit je primitieve brein. Dat signaal is ooit aangemaakt om je te beschermen, om je overleving te garanderen. Daarom is het zo sterk en lukt het je niet om er weerstand tegen te bieden.
Het is de eetdrang.
Je kán daar blijvend vanaf komen. Ik heb een methode ontwikkeld waarmee je leert hoe je dat doet. Eén stap in de methode is niets doen. Verrassend genoeg stelt het je in staat om je brein anders te laten werken als het gaat over eetdrang. Bij mij heeft het gewerkt: ik heb geen eetbuien meer en geniet weer van het leven. Inmiddels heb ik er tientallen vrouwen mee geholpen.
Onschuldig snoepgedrag of toch serieus probleem?
Wanneer je regelmatig snoept, stel jezelf een aantal vragen: hoeveel eet je dan op zo'n moment? Is dat meer dan wat je andere mensen ziet doen? Heb je steeds vaker last van eetbuien? Eet je wel eens stiekem? Heb je het gevoel dat je de controle verliest? En ook: wat is de negatieve impact van die eetbuien op de kwaliteit van je leven?
Zo kan je vaststellen of er sprake is van onschuldig snoepgedrag, of van een serieus probleem. Ik ben benieuwd naar je bevindingen. Deel ze hieronder met mij.
