Ik moet je iets opbiechten.
Ik ben bang voor de tandarts. Altijd geweest. Van kinds af aan.
En het vervelende is…
Ik moet héél vaak naar de tandarts
Bijna iedere keer dat ik netjes voor de periodieke controle ga, ontdekt mijn tandarts weer iets wat gefixt moet worden.
Een oude vulling die lekt, een kies die afgebroken is, een kroon die het opgeeft, of gewoon weer een gaatje.
Dan zit er niets anders op dan m’n tanden op elkaar te zetten en een vervolgafspraak te maken bij de ‘beul’ zoals ik gekscherend mijn Poolse tandarts noem – die verder heel empathisch en deskundig is.
Dat zwak gebit komt door de eetbuien
Dat ik een zwak gebit heb is verklaarbaar. Ik heb er zelf een hand in gehad.
Jarenlang heb ik me volgepropt met zoetigheden. En niet zo’n beetje ook door mijn eetbuien.
Ik wist echt wel dat ik stom bezig was
Natuurlijk wist ik dat koekjes en gebak aan de lopende band eten tandbederf zou veroorzaken, maar op één of andere manier bagatelliseerde ik het probleem.
Zoals ik ook de andere schadelijke gevolgen van mijn eetbuien op mijn gezondheid wegwuifde.
Het was vermijding
Ik wilde zo min mogelijk denken aan wat ik mezelf aandeed.
Dus ook zo min mogelijk bezig zijn met mijn tanden.
Vandaar dat ik de tijd niet nam om goed te poetsen. Juist na een eetbui! En dat ik vaak een bezoek aan de tandarts uitstelde, of de afspraak met een smoesje op het allerlaatste moment annuleerde.
Het is om te huilen, maar nu durf ik het hardop te zeggen: het was vermijding. Ik durfde de confrontatie met mijn eigen gedrag niet aan. Met mijn falen.
Ik was simpelweg niet in staat om een einde te maken aan mijn eetbuien... Ik. De slimme, zelfbewuste vrouw die ik was!
Ik schaamde me ook voor de horror in mijn mond
Naast het feit dat de kans groot was dat een bezoek aan de tandarts op een pijnlijke ingreep zou uitdraaien (wat de angst versterkte), schaamde ik me ook voor de horror die hij in mijn mond zou aantreffen.
Ik liep liever rond met kiespijn en ontstoken tandvlees.
Ondertussen werd de ravage in mijn mond steeds groter.
De vermijding had een prijs (je moet mijn tandartsrekening eens zien!)
Dat ik niet geconfronteerd wilde worden met de vernietigende gevolgen van mijn eetbuien, heb ik geweten, zeker wat mijn gebit betreft.
Ik heb er ‘Hollywood tanden’ aan overgehouden: een gebit dat lijkt op het decor van een Hollywoodfilm. Mooie façades, maar daarachter houdt een krakkemikkige stellage de boel overeind.
En die ‘Hollywood tanden’ vragen veel onderhoud, zoals je begrepen hebt. Er hoeft maar iets kleins te gebeuren en ik zit weer in de stoel van dokter Nowakowksi. Je wil niet weten wat ik aan tandheelkundige kosten kwijt ben geweest in de afgelopen jaren. Echt! Ook nu nog kosten mijn eetbuien van toen me kapitalen…
Ben jij ook zo’n Hollywood-ster?
Nou snap ik echt wel: als jij nu ten prooi bent aan eetbuien, word je niet blij van mijn verhaal. En ik kan je wel de goede raad geven om met die eetbuien te stoppen, maar dat maakt je alleen nog wanhopiger: hoe dan?
Denk maar niet dat ik het destijds niet geprobeerd heb… net zoals jij al honderd keer geprobeerd hebt je eetprobleem op te lossen. En het schrikbeeld van zo’n mond vol Hollywood-tanden gaat je daar echt niet bij helpen om nu wél te slagen.
Je kan vandaag nog beginnen om je gebit te redden
Toch weet ik zeker dat je vandaag nog kan beginnen om je eetbuien te stoppen (en je gebit te redden). Het is mij namelijk uiteindelijk ook gelukt. Ik ontdekte een volkomen andere manier om van het binge-eten af te komen, en daar help ik al zes jaar ook heel veel andere vrouwen mee.
Dus als ik je een beetje schrik aangejaagd hebt met mijn horrorverhaal, maak dan meteen even een afspraak met mij. Dan kijken we of deze methode ook voor jou geschikt is!
Nu durf ik tenminste weer naar de tandarts
Nu ik geen eetbuien meer heb (bye bye suikerverslaving!) en weer normaal eet, wordt de schade in mijn mond niet meer erger.
En hoewel ik nooit echt naar hem verlang, durf ik tenminste weer naar de tandarts en boek ik elk half jaar een date in bij dokter Nowakowski. Dat hij me na zo’n controle altijd minstens één keer wil terugzien, neem ik maar op de koop toe.
